Vietnam on a shoestring

De busreis vanuit Cambodja naar Vietnam is zo'n 7uur. Tijd zat om een spel te spelen. Tijdens mijn reis in Mexico heb ik een spel geleerd dat ik graag nog een keer wilde proberen. Het heet 'the triangle game'. Het is een puzzel, waarbij er een driehoek wordt gemaakt tussen mensen, en vervolgens is het doel om uit te zoeken van wie die driehoek is. Spel dat normaal niet veel langer dan een paar uur doorgaat. In dit geval liep het anders. Het spel ging nog dagen door. Ik heb zelfs nog aan het einde van de trip een paar mensen moeten uitleggen hoe het werkt. Die waren nog steeds bezig om het zelf uit te zoeken.

De bus reizen zijn verder eigenlijk best saai als er geen spellen worden gespeeld. We hadden best grote privé bussen, dus bijna iedereen had 2 plekken voor zichzelf. Wat wel echt heel chill is, alleen echt praten doe je dan niet. Dus eigenlijk kan je of gaan lezen, of slapen. Uiteraard geniet je onderweg wel van het uitzicht, maar dat doe je geen uren achter elkaar. Ik heb hierdoor wel eindelijk weer eens een boek uitgelezen, dus dat is wel positief. Dirk Gently hollistic detective agency, waar nu ook een Netflix serie van is. Oh Netflix, dat mis ik wel een beetje. Maar goed dan besef je opeens dat je in Vietnam bent, kijk je uit het raam en zie je eindeloze rijstvelden. Netflix kan nog wel even wachten.

Tot nu toe waren de hotels nog best luxe, of in ieder geval luxer dan verwacht. De homestay waar we verblijven in Vietnam is wel anders. Hier slapen we op een karig matras met een klamboe in een slaapzaal. Ook al is er gewoon WiFi. Niet dat het werkt, maar het is er wel. Nu iedereen toch al wel doorhad dat ik spellen leuk vind, hebben we in de avond Gesjaakt gespeeld. Blijkt dat een paar andere bordspellen ook leuk vinden, ideaal. Lekker de hele avond spelletjes gespeeld.

Hoogtepunt in Vietnam was voor mij Hoi An, en dus niet zozeer het hoogste punt waar we zijn geweest. Dat lag dan weer tussen Hoi An en Hue. Uitzicht was daar wel echt prachtig, dat moet ik toegeven. Daarnaast was het blijkbaar een populaire plek voor bruiloft foto's, die stonden in de rij om foto's te maken. Maar goed, het centrum van Hoi An is een UNESCO heritage site. Dit houdt eigenlijk in dat je moet betalen voor entree, en dat er veel toeristen zijn. Hoe dan ook is het een stadje met heel veel sfeer. Iets wat ik nog niet echt tegengekomen ben tijdens deze reis. We hebben hier ook een fietstocht met z'n alle gedaan. Lekker fietsen door de rijstvelden en dorpjes. Af en toe stoppen om bijvoorbeeld een lokale mini rijstwijn stokerij te bezoeken, en uiteraard proeven. En ook een boottochtje in een klein rond bootje. Waar iedereen vervolgens rare zelfgemaakte hoedjes van palmbladeren kreeg. De fietstrip eindigde met een yogales op een boot. Rare en onverwachte combinatie van activiteiten tussen het fietsen door, maar zeker erg leuk.

Waar ik ook naar uit heb gekeken is het bezoek aan Halong Bay. Prachtig gebied. Enige jammere is dat we hier maar 1 dag zijn geweest. Zou graag een overnachting doen op een boot zodat je langer kan genieten van het prachtige uitzicht. Het kajakken was dan wel weer echt tof. Jammer genoeg was het eb en konden we daardoor lastig op mooie plekken komen. Op een gegeven moment zaten we ook vast omdat het maar een klein laagje water was. Die avond hebben we in een klein lokaal restaurantje gegeten. Iets wat we eigenlijk ook nog niet eerder hebben gedaan, wat ik wel jammer vond. Het was best lekker, moet zeggen niet fantastisch, maar qua sfeer echt heel gezellig. Lekker knus op kleine plastic krukjes en, opnieuw, lokale alcohol proberen. Een andere groep zatte gasten vonden ons zo gezellig dat we van hun nog meer rijstwijn aangeboden kregen. "Một hai ba, yo! Một hai ba, yo! Một hai ba, yooo!" (oftewel "Proost!"), shotje atten en moet zeggen dat het niet eens zo vies is. Wel erg sterk, als in echt heel sterk, maar niet vies.

Drank is hier verder best goedkoop, zeker als er weer happy hour is, wat bijna altijd zo is. Dus met de hele groep in een bar, gezellig drankje doen kwam best regelmatig voor. Soms ook daarna nog in de hotelkamer. In Ho Chi Minh city kwamen we na een avondje cocktails drinken in een aantal verschillende bars terug in het hotel. Een paar hadden eigenlijk nog geen zin om te gaan slapen, waaronder ik. Dus had ik nog snel even voor iedereen een biertje gehaald in de mini mart naast het hotel en daarna een spel spelen. Het cactus spel (of "truth or lie game") is heel simpel, en is eigenlijk meer een manier om elkaar beter te leren kennen. Iedereen krijgt een blaadje waar ofwel 'truth' of 'lie' op staat. Iemand stelt een vraag, en vervolgens geef je antwoord zoals op je kaartje staat. Staat er liegen op je kaartje, dan moet je liegen. Degene die de vraag stelt heeft zelf ook een kaart en die zoekt iemand die hetzelfde kaartje heeft. Oké, dus ik half dronken een a4tje in gelijke stukken scheuren en overal truth of lie op schrijven en we kunnen beginnen. De eerste paar vragen zijn nog niet echt interessant, maar daarna komen vragen als "Val je op uiterlijk of innerlijk?"; "Geloof je in destiny?"; "Bestaat ware liefde?". Die vragen leiden meestal tot nieuwe discussies, wat dan eigenlijk de bedoeling is van het spel. Na het spelen had ik in ieder geval wel echt het idee dat we elkaar beter hebben leren kennen. Het spel hebben we nog een paar keer gespeeld, en elke keer weer opnieuw kaartjes maken. En dat valt toch niet mee als je dronken bent. Een van de keren kreeg ik het voor elkaar om 'truth' als 'thruth' te schrijven. En sommige hadden het, net als ik, niet eens door. Volgende keer neem ik gewoon het spel zelf mee, veel makkelijker. Of in ieder geval een pak kaarten, die iedereen bij zich heeft, maar niemand kan vinden als ze dronken zijn.

Een ander leuk moment tijdens het uitgaan was in Hue. Hier vierde we de verjaardag van Joe uit onze groep met karaoke. Zoals ik al eerder had verteld was ik verkouden, zodanig zelfs dat ik mijn stem kwijt was. Ik kon nog net praten, maar kostte wel veel moeite. Karoake is dan niet echt het slimste om te doen. Maar ach, ik was mijn stem toch al kwijt, dus als het slecht/vals was dan lag het daar gewoon aan. Het was ook daadwerkelijk slecht en vals, maar wel erg leuk. Maar wat wil je dan ook als je Macklemore - Can't Hold Us kiest. Andere waren gelukkig een stuk beter. Meaw, onze ceo, deed ook mee en kon ook daadwerkelijk goed zingen. Ik was nog het meest verbaasd over een van de medewerkers, die opeens graag mee wilde doen, en bijzonder goed Adele - Skyfall zong.

Het einde van de trip voor mij en twee andere was in Hanoi. De rest van de groep gaat verder door naar Laos en Thailand. Ik vertrek richting New Delhi, India. Afscheid nemen was best zwaar, in 20 dagen tijd zijn het goede vrienden geworden. In het hotel lukt het helaas niet van iedereen afscheid te nemen. Ik vlieg namelijk net iets eerder dan de groep (zij vliegen naar Laos). Gelukkig lukt het nog wel om ze heel even op het vliegveld te zien, waarbij ik zelfs nog een paar sokken terugkrijg die bij iemand anders in zijn was terecht was gekomen. Via Bangkok vlieg ik naar Delhi, waar een ik een nieuwe tour start van Delhi naar Kathmandu.